Nieodnaleziona - Remigiusz Mróz

Tytuł: Nieodnaleziona

Autor: Remigiusz Mróz

Wydawnictwo: Filia

Z twórczością Remigiusza Mroza mam tak, że cokolwiek by nie powstało, to muszę to przeczytać. I to szybciutko. Gdy dowiedziałam się, że tym razem Autor sięga po thriller psychologiczny, byłam bardzo ciekawa efektu końcowego i nie mogłam się doczekać premiery "Nieodnalezionej". Jakkolwiek książka podobała mi się i uważam, że sam pomysł Autora na fabułę oraz bohaterów był nietuzinkowy, to zabrakło mi w tej książce spójności. Ale od początku.

Damian Werner jest szczęśliwym, młodym człowiekiem, od lat związanym z miłością swojego życia, Ewą. Niestety, sielanka nie trwa wiecznie, a pewne traumatyczne zdarzenie przy jednym z barów w Opolu zmieni życie Wernera na zawsze. Jego narzeczona zniknęła bez śladu i nie wiadomo czy kiedykolwiek się odnajdzie. Dziesięć lat po zaginięciu Ewy, przyjaciel Wernera znajduje jej zdjęcie na jednym z portali społecznościowych. Damian jest gotów przyjąć, że to tylko podobieństwo, bo nie ma możliwości, by Ewa pojawiła się na jednym z publicznych koncertów. Niedługo potem ktoś jednak zamieszcza kolejne zdjęcie - to samo, które Werner zrobił kilka dni przed zaginięciem Ewy dziesięć lat wcześniej. Zdjęcie, którego nigdy nikomu nie pokazał. Kto szuka dziewczyny? Czy Ewa żyje? Czy Damian tak naprawdę znał swoją ukochaną?

- Werner!

- Je... jestem.

- To na tysiąc procent ona - ocenił. - Zresztą stoi chyba gdzieś na Krakowskiej, niedaleko Baby na Byku. I jest o dobre kilka lat młodsza.

- O dziesięć... - jęknąłem.

- Co?

- Sam zrobiłem to zdjęcie.

- Jak to? Kiedy? Gdzie?

- Na kilka dni przed tym, jak zaginęła, ale... Blitzkrieg...

- No?

- Nigdy nikomu go nie pokazywałem. Nigdy go nie wrzucałem do sieci, nigdy nawet nikomu nie mówiłem, że je mam...

"Nieodnaleziona" to według mnie jedna z lepszych propozycji Remigiusza Mroza. Mamy do czynienia z bardzo interesującą fabułą, ciekawie zarysowanymi bohaterami oraz wieloma zwrotami akcji. Dawno już nie miałam tak podczas czytania książki, że Autor zwodził mnie kilka razy, w rezultacie pozostawiając z uczuciem: Ale jak to? Przecież myślałam, że już wszystko się wyjaśniło... No otóż nie. W tej książce można być kilka razy solidnie zaskoczonym. I ja byłam. (A przyznam szczerze, że im więcej czytam, tym trudniej wbić mnie w fotel z powodu nieoczekiwanego zakończenia).

Co jeszcze z pozytywów: bardzo spodobało mi się to, że Autor wprowadził do powieści trudny temat, jakim jest problem przemocy domowej. Nie ukrywam, że w pewnych momentach ciężko mi się to czytało. Nie dlatego, że te fragmenty były źle napisane. Wręcz przeciwnie, po prostu moja wyobraźnia szalała zdecydowanie za mocno i potrzebowałam chwilę oddechu. Uważam, że dobrze jest wprowadzać takie treści do powieści. Można w ten sposób wykorzystać popularność danej książki i zwrócić uwagę na powszechny problem. Może dzięki temu ktoś zmieni swoje nastawienie? Zacznie baczniej spoglądać na otaczającą go rzeczywistość? Przyjrzy się sąsiadom, przyjaciołom, rodzinie? Jeśli choć jednej osobie "Nieodnaleziona" otworzy oczy to będę to uważała za duży sukces. 

Jedyne co mnie zawiodło w "Nieodnalezionej" to to, że w pewnym momencie Remigiusz Mróz pogubił się w stworzonej przez siebie historii (takie odniosłam wrażenie) i nie wiedział jak rozwikłać pewne kwestie. W rezultacie, nie otrzymałam wyjaśnień dotyczących wszystkich nurtujących mnie wątków i zabrakło takiej "kropki nad i". Czuję duży niedosyt (jakbym cały dzień nie mogła się doczekać czekoladowego tortu urodzinowego, a dostałabym malinową babeczkę) - dlatego taka, a nie inna ocena. 

Ocena: 7,5/10